Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

HÜRRİYET GAZETESİ – 5 OCAK 2006 – CUMA SOHBETLERİ

       İslam’da ruhbanlık yoktur

Bir okuyucum “Ruhbanlık” konusunun genişçe bir izahını yapmamızı istiyor. Bu konu Müslümanlık-Hıristiyanlık mukayesesinin de omurgasını teşkil eden bir soru. Tartışmalarda zaman zaman öne çıkan bir husus olduğu için, okuyucumuzun isteğine uyarak bugünkü yazımızı bu konuya ayırıyoruz.

                 Hıristiyanlıkla  Müslümanlığı birbirinden ayıran önemli hususlardan birisi de ruhbanlık müessesinin birisinde var, diğerinde yok olmasıdır. Hıristiyan topluluklarında, o dinin ruhanilerine bağlı olarak yürütülen teokratik (ruhani sulta) yönetim, İslam toplumunda yer bulmamıştır. İslam dininin insanı Allah’ a yakın tutan, aradaki mesafeyi ve aracılık zincirlerini ortadan kaldıran özgürlükçü yapısı buna izin vermemiştir.

                 İslam, insanı Yüce Yaratıcı ile yüz yüze getirir ve bunu hiç kimsenin müdahalesi ve tasarrufu olmadan gerçekleştirir. İslam, rahiplere, papazlara ve kiliseye sahip değildir. İtaat yalnız Allah’adır. Dua ve ibadet yalnız onun önünde yapılır. İnsan aracılığıyla günah çıkartma yoktur. İnsanla Allah arasında vasıta görevi yapacak ikonlara lüzum yoktur. İslam bir taraftan Allah ile insan arasında aracısız ilişki kurarken, diğer taraftan insanla kainat arasında sağlam bir bağ oluşturur.

                 Bir Hıristiyan çocuğu anasından doğduğunda vaftiz edilir. Bunu da ancak papaz yapacaktır. Yaşarken ise, ibadet edebilmek ve günahların affedilmesini sağlamak için papazın tavassutuna muhtaçtır. Evlenebilmesi için nikahını papazın kıyması gerekir. Ölülerin ruhlarına bir hediye göndermek için de yine papazın duasına ihtiyacı vardır. Vefat ettiği zaman onu papaz defnedecektir. Gecikmesi durumunda cenaze ortada kalacaktır. Doğumdan ölüme kadar bütün hayatın içinde papazlar, rahipler vardır. Yani bütün dini işlemlerin yerine getirilmesinde Hıristiyanların mutlak bir papaza ihtiyaçları olacaktır.

                 Allah insana “şah damarından daha yakınım” diyerek aracıları ortadan kaldırmıştır. Allah ile kul arasında bir mesafe yok ki, aracı olsun. Bizde çocuk dünyaya geldiğinde, babası veya aile büyüklerinden birisi, adet olduğu veçhile kulağına ezan okuyarak adını koyar. Bunun için imama ihtiyaç yoktur. Çocuk dini bilgilerini öğrenmek için hocaya muhtaçtır ama ibadet edebilmek için başkasının aracılığına gerek yoktur. İslamiyet, günlük ibadetlerin temiz olan her yerde yapılabileceğini belirtmiş, bu iş için herhangi bir mekan şartını koymamıştır.

Peygamberimizin ifadesiyle “Bütün yeryüzü bir mabet ve ahlaki her davranış ise bir ibadettir” Cemaatle namaz kılınması durumunda ise içlerinden birisi imam olur. Camilere imam atanması dini gereklilik değil, adetlerden doğmuş bir uygulamadır. Müslümanlıkta günahların affı için de bir aracıya ihtiyaç yoktur. Hiç kimse bir diğerini cennete ya da cehenneme gönderme yetkisine sahip değildir. Çünkü Allah-ü Taala günahları ancak kendisinin affedeceğini bildirmiştir. Gerekli olan sadece kalp temizliği ve samimiyetle Allah’ a yakarışta bulunmaktır. İslamiyet Allah ile kul arasına kimse giremez demiştik. Bir erkek ile bir kadın evlenmeye karar verirlerse nikahlarını kıydırmak için ne camiye, ne imama gitmelerine gerek vardır. Bu işlem eşlerin irade beyanları ile iki şahit huzurunda tamamlanır. Nikah törenlerinde mahalle imamlarının bulunması şart değil, adettendir. Bununla birlikte imam veya bir başka hoca efendi nikahı kutlamak, hayırlı olmasını dilemek için bir dua okur fakat imam bulunmasa da nikah kıyılmış olur. Müslümanlar, ölülerin ruhlarına hediye göndermek isterlerse Kuran okur, ya da fakirlere sadaka vererek ölünün ruhuna bağışlar. Bu sevabın onlara ulaşması için imama ve hocaya ihtiyaç yoktur. Biri öldüğü zaman onu yıkayarak cenaze namazını kılıp defnetmek, öteki Müslümanlar için farz-ı kifayedir, yapmazlar ise günahkar olurlar. İmam bulunmasa da diğerleri bu dini vazifeyi yerine getirmeye mecburdurlar.

                 Özetle, imam ve müezzinler birer görev ve hizmet adımıdırlar. Onların diğer toplum bireylerinden ayrıcalıkları yoktur. Din adamlarına gösterilen saygı Hıristiyanlıkta olduğu gibi onların ruhbanlık niteliklerinden değil, bilgilerinden dolayıdır. Nitekim Kuran’ da “Bilenlerle bilmeyenler bir olur mu?” buyurularak ilim sahiplerine bir ayrıcalık tanınmıştır. Yoksa, hiçbir din alimi Allah’ ın vekili değildir. Din adına affetme ya da ceza verme yetkisine sahip değildir.

                 SORALIM ÖĞRENELİM

                 ■  Rüyamda sık sık Peygamberimizi ve İslam büyüklerini görüyorum. Rüyalar konusunda beni aydınlatır mısınız? Haydar Evrim

                 Rüyaların mahiyeti kesin olarak bilinmemektedir. Ancak , rüya bir gerçektir. Kuran-ı Kerim’de bazı rüyalardan örnekler verilmiştir. Hz. İbrahim’in rüyası, Hz. Yusuf’un rüyası gibi, Hz. Peygamber “Güzel rüya Allah’ tandır, kötü rüya ise şeytandandır. Kötü rüya gören kimseye söylemesin, Allah’ a sığınsın ve hayra yorumlasın” buyurmuştur. Ayrıca Kuran’da “karışık hayaller sonucunda görülen rüyalar” dan da söz edilmektedir. Gördüğünüz rüyalar salih rüyalardır. Bunlar, iyi işler yapmanız için size birer işarettir.

                 ■ Hz. Peygamber’ in anne ve babasının Müslüman olmadan öldüklerini birisi anlattı. Siz ne diyorsunuz? Mert Yükseliş  

                 Hz. Peygamber’ in babası, tarihçilerin çoğunluğuna göre Hz. Peygamber henüz doğmamışken vefat etmiştir. Kimilerine göre de babası vefat ettiğinde ise 4 veya 6 yaşında idi. Bunların yaşadığı dönem cahiliye devri, fetret devri idi. Hz. Peygamber ise 40 yaşında iken peygamberlikle görevlendirildi. Dine çağrı süresi ile onların vefatı arasında en az 30 yıldan fazla bir zaman geçmiştir. Ancak peygamberimizin anne ve babasının puta tapmadıkları, Hanif dininden oldukları rivayet edilir. Hz. Peygamber’ in anne ve babasının dirildikleri, iman ettiklerini ifade eden hadisin doğru olmadığını, bunun bir zorlama olduğunu ifade etmek gerekir. Hz. Peygamber’ in anne ve babasının küfür üzere öldüğünü söylemek de Peygamberimize karşı terk-i edeptir. Şunu da ifade edelim ki, Peygamberlerin anne, baba ve evlatlarının mümin olmaları da gerekli değildir. Nitekim, Hz. İbrahim’ in babası Azer putperestti. Hz. Nuh’un oğlu Kenan’ da babasına iman etmemişti. Bu husus Kuran’ da açıkça ifade edilmiştir. Allah müminden kafiri, kafirden de mümini yaratır. İslam’da cezaların şahsiliği esastır. Kimse kimsenin yağtığından sorumlu değildir.

MEHMET NURİ YILMAZ

[email protected]

Fax: (0312)4364979

Not: Mehmet Nuri Yılmaz' ın Hürriyet Gazetesi' ndeki yazısından imla hataları ile beraber orjinal olarak gazetenin kendisinden parmaklar ile yazılarak alıntılanmıştır. :)

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

    Allah insana “şah damarından daha yakınım” diyerek aracıları ortadan kaldırmıştır. Allah ile kul arasında bir mesafe yok ki, aracı olsun. Bizde çocuk dünyaya geldiğinde, babası veya aile büyüklerinden birisi, adet olduğu veçhile kulağına ezan okuyarak adını koyar. Bunun için imama ihtiyaç yoktur. Çocuk dini bilgilerini öğrenmek için hocaya muhtaçtır ama ibadet edebilmek için başkasının aracılığına gerek yoktur. İslamiyet, günlük ibadetlerin temiz olan her yerde yapılabileceğini belirtmiş, bu iş için herhangi bir mekan şartını koymamıştır. Peygamberimizin ifadesiyle “Bütün yeryüzü bir mabet ve ahlaki her davranış ise bir ibadettir”

KADİM DOST,ALLAH RAZI OLSUN,İSLAM TARIHİ BOYUNCA RUHBAN SINIFINI ARACI KOYANLARINDA,ALLAH GUNAHLARINI AFFETSIN...

Selam ile...

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Şimdi yazacaklarım, yazdıklarımı yapanlara; yurdumuzda birçok din görevlisi (İstisnalar kaideyi bozmaz) neden acaba kur'an da belirtilmediği halde şunu şunu yapmaz iseniz yeminler edilerek CEHENNEME gideceklerini söylerler. Yoksa Cehennemin ve Cennetin anahtarları onlardada bizmi bilmiyoruz. Vaazlerinin satır aralarına bakıldığında kendileri olmaz ise diğerlerinin mutlaka Cehenneme gideceklerini ima etmeleri, ruhbanlık sınıfını dolaylı ve gizli yoldan, bilerek veya bilmeden yerleştirilmeye çalışılması yok mu?

Hoçanın dediğini mutlaka yapın demek, iltifat ve saygı beklemeleri sizce ne oluyor. Bazı yaşlı yaşlı insanlar bazı hocaları, tarikat şeyhlerini veya cemaat liderlerini gördüklerinde el etek öpmedikleri kalıyor, inanın mühtülere bu kadar saygı gösterilmiyor. Bu sayğı bilgilerinden  dolayı değil kendilerine sonsuz itaat edilmelerini istemelerinden geliyor her halde. Soramazsın, sorğulayamazsın, yorumlayamazsın. İtaatın içinde bunlar yoktur.

Bu görüşlerim tekrar ediyorum, sadece yapanlara ve beni bağlıyor. Hatam ve yanlışım var ise mantığıma uydugu sürece kabul ederim.

selam ve saygılarımla

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Yapacağın yorum hata payı elbette olsa da Kuran' ı ölçü aldığında ve O' na yönelen olduğunda hata payın inşallah azalacaktır.

İmamdı, hoca idi, cami müezzini idi, hafızdı şuydu buydu olmaları hep onları bağlar. Senin neden camide farklı şekilde ibadet edebilme diye bir artın yok diye sorarsan kendine, Kuran açısından baktığında senin camiye de ihtiyacın yok merak etme. Allah' ın yeryüzü geniş, ona yönelmek her yerde olur...

İlk önce namazın neden bize mecburi edildiğini yani farz edildiğinin bilincine ermek gerekiyor. Allah' ın insanların namazına elbette ihtiyaı yoktur. O kullarının yapıp ettikleri ile kullarının şerefini artırır ya da azaltır ve sen O' na taptığın için, O' nu hatırladığın için O Şakir' dir sana teşekkür eder ve seni şereflendirecek mertebeye ölümünden sonra eriştireceğini vaad eder ve Kuran' ında da bir takım toplulukları da şerefli oluşlarıya över. O nedenle ilk şart O' nu birledikten sonra O' na yöneliş nazarında namaz kılmaktır. Namazda samimi olmaktır. Namazda sadece O' nu düşünebilmek, bizlere nasip ettiği bu güzel dinin değerini bildiğini belirtmek, şükretmek, O' nu övmek gibi esasları Kuran' da belirtilen bir yöneliş şeklidir namaz. Biz namazda Kuran' ın ayetlerini okuruz çünkü Kuran' ın ayetleri bizi düşünmeye sevkeder namaz sırasında. Onun ayetlerinin anlattıklarını, ayetlerdeki öğütleri düşünmek, O' nun yüceliği idrak etmeye çalışmaktır o namazın anlamı. Şekli bilinegelen saygıdan eğilmeye (rüku), korkudan yere kapanmaya (secde), sevgiden ayakta durmaya (kıyam) bunları yaparken sürekli O' nun ayetlerini okurken o ayetlerdeki haliyle O' nu düşünmektir namaz. Esasen böyle kılınacak bir namaz senin dikkatini bile dağıtmaz. İmamın ardından kılınacak namazda neyi düşünür insan? İmamın ardından yöneliş nasıldır şevk ile? Neden cemaatle kılınan namaz daha sevaptır gelenek dininde? İnsan namazdan evvel abdestte alır. Nedir abdest? Bunun da idrakına varmak lazım. Neden Allah bizi abdest alında gelin karşıma diye sorumlu tutmuştur. Bu konular forumlarda çokça işlenmesine rağmen ben yine de hatırlatayım. Abdestte temizlik ön haddede olduğu kadar, başı ağrıyanın başını sıvazlamasının nedeni saklıdır o  başhı mesh etmede, ayakları sıvazlayanın çinlilerin akupunktur haritasını incelemesi gerekir sıvazlamanın manasına ve faydasını öğrenebilmek için, kolları yıkamanın o damar sistemine faydasını bilmek gerekir. Abdesti alan kişi onu rahatsız edecek bir şey yokken gider rabbinin karşısına da kimsenin, hiç bir dünyevi unsurun onu rahatsız etmesine izin vermemeye çalışır. Namazı kılan kişi bilir ne dediğini, nasıl O' na yöneleceğini. Bunların dışında seni rahatsız edecek şeyleri tıbba sor, psikologlara sor odaklama ve algılama problemleri ile ilgili. İnsanın algılama ve odaklanma problemlerini en iyi onlar bilir çünkü. Başka neler yapabilir insan O' na yönelirken hiç bir şeyden etkilenmemek için. Bu böyle iken imam niye vardır önünde namazı kılanın? Namazı kılan neden dinler sadece hocanın okuduğunu? Arapçadır üstelik, anlamını bilmediği ayetlerdir belki de. Ne düşünecek bizim cemaat namazda? Yoksa çek senet hesabını mı işyerinde kalan? Yoksa 3 saf arkadaki yaşlı dedenin balgamlı öksürük sesini mi bekleyecek? Hadi bunları geçtim de nasıl huşu ile namaz kılacak bu adam? Nasıl düşünecek rabbini rahatsız olmadan?

Müftülere ve fetvacılara gelince, neyse o da sonra...

Nice krallar geçti önünde eğilinilen, nice hükümdarlar geçti korkudan önünde secde edilinilen, nice padişahlar geldi geçti, padişahım sen çok yaşa diye diye önünde el divan durulan. Onlar değildi işte saygıdan önünde eğilinmesi gerekenler, korkudan secde edilmesi gerekenler, önünde kıyam durulması gerekenler. Bunlara layık olan ancak sizi yaratan idi.