Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Beslenme sorununu kendisine dert edinmiş ve bilhassa “ekmek” konusunda uzmanlaşmış bir doktor arkadaşım şu tesbiti yaptı: “Ekmekte insan vücuduna gerekli olan hemen bütün temel elementler bulunmaktadır.”

Buğday üretimi ve tüketimi bu açıdan önemli. Halk dili ile ifade edersek, “Ekmeksiz kalma korkusu neredeyse susuz kalma ile eşdeğerdedir.” Tarıma üvey evlat muamelesi yapan, köylüyü hor gören zihniyet bu alanda gelişmemize ket vurmuştur.

Buna bir de “köylerin boşalması”nı ekleyin. Bakınız bugün itibarı ile daha önce buğday ekilen 4,5 milyon dönüm arazi boş yatıyor. Bu 4,5 milyon dönüm arazi neredeyse bir ülke yüzölçümü kadardır. Ekilebilse kaç kişiyi besler. Ama kazın ayağı öyle değil. Köylü köyünü iş olsun diye terk etmiyor. Araziden verim alamadığı, aldığı ürün kendini ve ailesini beslemediği için şehre göçüyor.

Daha önce de yazdık, mesele ile ilgisi olanlar zaten biliyor. Türkiye'de tarım arazisi hem coğrafî özellikleri yüzünden, hem miras yolu ile parçalandığından, “büyük işletme” kurmak için müsait değil.

Çiftçilerimiz genellikle buğday, pamuk, yağ bitkileri, pancar ve mısır üretiyor. Ancak üretim biçimleri ve arazi yapısı sebebi ile bu alanda başka ülkelerin çiftçileri ile rekabet şansları yok. Hem verim, hem kalite, hem de maliyet açısından.

Bu sebeple alternatif tarım ürünü üretimine geçilmesi şart. Ama bu kolay bir iş değil. Zaman, bilgi, sermaye, sabır ve eleman istiyor.

Açıkçası, günümüzde yüzde otuzların altına inmiş olan köylü nüfusunu zor yıllar bekliyor. Onların zorlanması (ürün kıtlığı), şehirlerde ekmek darlığına sebep olacak.

Küresel ısınmanın yedeğinde gelen su sorunu da bu bağlamda ele alınmalıdır. Suyu az bölgelerde ekonomik tarım yapılması mümkün değil. Bu sebeple su kullanımında dededen kalan usûlleri bırakıp modern sulamaya geçmek bir mecburiyet. Türkiye tarıma müsait 240 milyon dönüm toprağının ancak 45 milyon dönümünü sulayabiliyor (O da çokluk ilkel usuller ile). Acil olarak sulama konusunda yatırım yapmamız lâzım. Bunun için bilgi, eleman ve eğitim şart. İronik bir durum, ama binlerce ziraat yüksek mühendisimiz şu günlerde işsiz dolaşıyor. Tarımı ne kadar ihmal ettiğimize bu rakamlar şahitlik eder.

Türkiye'de tarımda çalışanların toplam istihdam içindeki varlığı yüzde otuz civarında. Bu rakam AB ülkelerinde % 4.3; ABD'de ise % 2.2.

Karşımızda esas itibarı ile “küçük çiftçi” denilecek bir kesim var. Bu kesimin hem kendine, hem de ülkeye faydalı olması, ancak tarımda alternatif ürünlerin devreye sokulması ile sağlanabilir. “Organik tarım” bu çerçevede bir imkân olarak görülebilir. Usulüne uygun yapıldığı zaman müşterisi hazır, fiyatı yüksek. Bazı ürünlerde dünya piyasalarında rekabet edebilir.

Tarımın beslediği nüfusu sadece köylülerden ibaret görmeyelim. Köydeki nüfus kadar bir de şehre göçmüş köylümüz var. Bunlar şehirde ne doğru dürüst iş bulabiliyor, ne geçinebiliyor. Yiyecekleri yine köydeki akrabaları tarafından ekilen arazilerinden geliyor. Köydeki nüfus geleneksel hayatın içinde bir “kanaat ekonomisi”ni sürdürebilir. Oysa şehirdeki köylülerin ikinci kuşağı bir tüketim toplumunun ortasına düşmüştür. Doyumsuz, lumpen, saldırgan, genç ve eğitimsiz bir kalabalık. Bu genç nüfusun yarattığı kargaşa asayiş sorunlarının artışını tetikliyor.

Bakınız buğday-ekmek derken nerelere geldik. Tarım meselesi benim gibi edebiyatçılara kalmamalı. Konunun uzmanları, entelektüelleri sürekli tartışmalı ve çözüm yolları göstermeli.

Unutmayalım; ekmek ve su hepimizin derdidir.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

selam size değerli arkadaşlar inşallah hepiniz iysinizdir,

Allah bir şehri örnek verdi: (Halkı) Güvenlik ve huzur içindeydi, rızkı da her yerden bol bol gelmekteydi; fakat Allah'ın nimetlerine nankörlük etti, böylece Allah yaptıklarına karşılık olarak, ona açlık ve korku elbisesini tattırdı. (NAHL SURESİ / 112)

bir başka meal,

Allah, şu ülkeyi/medeniyeti de örnek vermiştir: Güvenli, mutlu-huzurlu idi; rızkı her yandan bol bol gelirdi. Sonra onlar Allah'ın nimetlerine nankörlük ettiler de Allah kendilerine, sanayi olarak ürettikleri şeyler yüzünden açlık ve korku elbisesini/birlikteliğini/karmaşasını tattırdı,   öncelikle sultan kardeşime teşekkürlerimi sunuyorum, kendisiyle bu meseleyi bri daha müzakere etmek nasip olmadı ama o da artık brdan okur ve burdan devam ederiz, Rabbim dilerse, ama kendisine teşekkrülerimi sunayım, tabi önce Rabbime hamd, sanayi toplumu ve zararları tesbite ettik teşhis ettik, ki çoğu zaman hayat tesbitler ve teşhislerle sürüp gidiyor ya, peki ne yapmalı, muhattap olduğumuz insanların durumları bu, ben şu anda bir markette çalışıyorum 12 saati aşan bir süre, bu toplumda yaşıyorsanız çok azı müsteesna iki seçeneğiniz var, bir ya düzenin ilahlarına şehadet getirerek oluşturdukları sahte cennete girmek, iman elbisenizi girdiğiniz kurumun dışarısında tutarak içeriye yeni kimliğinizle girmek, çalışma saatleriniz az, tatil günleriniz fazla, maaşınız dolgun zamanınız bol,, diğer seçenek, sabah 8 işe gidersiniz en iyi ihtimalle 9 da çıakrsınız eve gelirsiniz 10 yatarısnız 12 işten artan zaman dilimi iki veya üç saat, geçenler de bir transfer bombası patlatmışlar bilmem kaç milyon dolar, petlasıın özelleştirilme fiyatının bilmem kaç katı fiyata özel bir kuruluş para harcıyor peki bu paranın kazanım alanı ne, o futbolcunun formasını yap sat, tüketim, o futbolcunun parfümünü yap sat tüketim, tvler o futbolcu için maçları yayın hakkı satın alsın yine tüketim, takım o futbolcu adına kombine biletler satsın yine tüketim, peki bu gelen paralar ne ola ki, o paralarla iki katı fiyata daha meşhur bir futbolcu ve yine aynı döngü, markette bilmem kaç küsür kişi çalışıyoruz, insanlar rahat tüketsin diye rafları temizliyoruz, insanlar rahat tüketsin diye evlerine servis yapıyoruz, insanlar rahat tüketsin diye yerleri paspaslıyoruz bilmem kaç milyon kişilik toplumun büyük çoğunluğu işte bu azınlık için işte bu azınlığın tüketimi için çalışıyor ve işte bu azınlık da sadece tüketiyor, tüketenler için çalışanlarınsa tüketecek kadar paraları yok ki, neyi tüketsinler bedenlerinden ve terlerinden başka, eline bir deset para alan kasiyer paraları bana tutarak az önceki alış verişin miktarını söylüyor, gözlerinde acı bir gülümseme, bir aile geliyor bir saat kadar market içerisinde bir sürme arabası ile alışverişlerini bitiriyor ve o ürünleri kasadan geçiren görevli bu bir saat içinde kendisini bir ayda kazandığı parayı bir saat te harcayan bir aileyle karşılaşıyor, işte sanayi toplumu budur, bu güne kadar belki de en uzun süre bu işte çalıştım ve neden bu kadar uzun süre çalışabildiğimi düşündüm geçenlerde aklıma gelen ilk şeyse çalışmaktan kavga etmeye fırsatın kalmadığıydı, kasadan geçen ürünleri poşetlemekten, kasadan geçen şımarıklarla kavga etmeye fırsat kalmıyordu ki,,, ve bu döngünün zirvesşnde yer alan adam, marketin müdürü, sabah 8 akşam 10, bu adam ne zaman evbine misafir alır ne zaman bir dostuna misafirliğe gidebilir sizce, iki günlük çocuğu evde ama kendisi saaat 10 da hala kasaların kapanmasını bekliyor, işte size iki seçenek kulluk ve kölelik, ya rejimin ilahlarına kul olur cenntlerine girersini yada toplumun kölesi olur beliniz yük taşımaktan artık duyarsız hale gelir ama bunun bir üçüncü seçeneği yok mu, var işte tesbitlerin ve teşhislerin bittiği ve adımların atıldığı alan, Rabbimden müslümanların kendi işlerine sahip olmaları için niyaz ederdim, ama artık bırakın kendi işlerinin olmasını müslümanların kendi yerlerşim yerlerinin olmaları gerektiğine yürekten iman ediyorum, kendilerine ait yerleşim yerleri, kendilerine ait evleri, ve aklıma musa kıssası geliyor evlerinkarşılıklı kbıle edildiği, şehir değişikliği, secde ile yer değişikliği, ve özgürlüğün yiyeceği, bu toplum böyle dostlar ben kulluğa razı değildim ama köleliği de sineye çekiyordum,,, ama ona da mecbur değiliz düşünsenize şurda şu kadar kişi yazı yazıyor dem vuruyor herşeyden, bunların bir arada yerleşmesi sizce çok mu zor,,,,,, hayat teşhisler ve tesbitlerle sürerken tedaviler gittikce zorlaşacak, hastalıklı alanlar gittikce büyüyecek ve biz bir önceki durumu tesbit ederken şuan ki hastalık bir başkasını doğruacak,,,,,,,,     selam ve dua ile

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

selam selam

duhan suresi

rabbi zıdni ilmi

selam selam

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Hani çok sıcak bir yaz yaşadık ya, medya bu kabil durumları abartmak için tabirler sundu: Cehennem sıcakları. Yazımızın başlığı da ona benziyor. Bu teşbihler, tasvirler ağır ağır gerçeğe dönüşünce insanoğlunda şafak attı.

Attı mı diyorsunuz?

Hiç sanmıyorum. Modern teknolojik medeniyetin ve bunu doğuran zihniyetin ve bu zihniyetin kurduğu siyasi-iktisadi-kültürel düzenin "kıyamet benzeri bir felaket yaşanmaksızın" yıkılacağına, yolundan sapacağına inanmıyorum. Bu "çıkmazın güzelliği, şeytanın iğvası, gafletin en koyu halidir."

Hayatın dört temel unsuru (Hava, su, toprak, ateş) kirlendi, bozuldu, istismar edildi. Diğerlerini anladık da "ateş"e ne oldu demeyin. İşte petrol (sönmeyen ateş), doğal gaz, enerji kaynakları ve bunlar uğruna yapılan savaşlar.

Savaş son yaprak düşünceye, son balık ölünceye, son su kaynağı kuruyuncaya kadar sürecek.

Ta ki insanlar şeytanın askerleri olmaktan, birbirlerini yemekten vazgeçinceye kadar. Düzenin devamı için ileri sürülen "Sürdürülebilir kalkınma, geri dönüşüm teknolojileri, tüketimin sınırlandırılması vb." gibi tedbirler boştur, safsatadır.

Eee… Ne yapacağız peki?

Yapılacak şey gayet açık ve nettir. Havaya milyonlarca ton karbondioksit boşaltan fabrika bacaları derhal yokedilmelidir. Arıtma falan vız gelir. Hiçbir ilacın yan tesiri yok edilemez. Fabrikalar kapanırsa insanlar aç kalır safsatası rafa kaldırılmalıdır. Petrol ve petrol ürünleri kullanımdan kalkmalı, dünyada ağaç kesimi yasaklanmalıdır. Ve bunlar gibi binlerce eylem derhal hayata geçirilmelidir.

Kimya ilmini kimyasal silah yapmakta, biyoloji ilmini biyolojik silah yapmakta, fizik ilmini nükleer bomba yapmakta kullananlar, bunların tesisleri, laboratuarları derhal yasaklanmalı; hiçbir sınırlama getirilmeksizin nükleer silahların tamamı imha edilmelidir. Genetikle oynayanlara en ağır ceza verilmelidir.

İnsanoğlu kendini ağır ağır yokeden bu Frakeştayn modern teknoloji'ye tekmeyi vurmalıdır.

Ya sen ne diyorsun kardeşim, ilkel hayata mı döneceğiz?

Şok, şok, şok. Evet öyle. Adamın biri ilkel hayata dönelim dedi. Kah, kah, kah.

Cevabımdır: Organik tarım sonucu üretilen buğdaydan yapılan, içine hiçbir katkı maddesi konulmamış ekmek ilkel ise, işte hedefimiz bu ekmeği kazanmak olmalıdır. O ekmekte insan vücudunun ihtiyacı olan bütün mineraller var. Adam kuru ekmek yese yaşar. Ayrıca yediği ekmekten hastalanmaz.

Kapitalizmin (serbest piyasa) sürekli kâr, sürekli büyüme, bu uğurda insanoğlunun kökünü kurutma hedefi; kapitalizmin kaleleri tek tek yıkılarak yokedilmeli; insanlığa âdil bir yol gösterilmelidir. (Bütün bu işlerin dibinde insanın açgözlü nefsi yatmaktadır. Bu nefsi ancak maneviyat terbiye edebilir. Allah'a hesap gününe inanmayan bir insandan her fenalık beklenebilir.)

Kolaysa sen göster, bekâra karı boşamak kolay.

İşte cevabım: Toprak kutsal, su mübarek, hava dokunulmazdır. Ağaç, kuş, çiçek, börtü böcek; dağ-taş-deniz topyekun tabiat bir mabed sayılmalı, öylece saygı görmelidir. İnsanlar üç-beş zeytin, bir avuç hurma, bir dilim ekmek ile doymaya alışmalı bunun için şükretmelidir. Kimsenin ikiden fazla gömleği, üçten fazla fanilası olmamalı; mümkün ise eskiden oluduğu gibi her fert kendi giysisini kendi üretmelidir. (Burada ifradan karşı tefrid yapmıyorum. "Kanaat en tükenmez hazinedir" düsturunu hatırlıyorum.)

Bütün bunlar ütopya, hayal, iktisat-siyaset ilmine aykırı, dünyanın vardığı çağdaş medeniyete inanmamaktır.

İyi kapı açtın arkadaş.

Çağdaş medeniyetin geldiği nokta şu: Dünya nüfusunun %20 den fazlası günde bir doların altında gelire sahip. Bu rakam 1.2 milyar kişi ediyor. Alenen aç.

Bugün zenginlerin %20 si dünya Gayri Safi Hasılası'nın % 86 sını elinde tutuyor. Biri yer biri bakar kıyamet ondan kopar. Bunun adına "Küresel yoksulluk" deniyor. Ancak daha beteri "Küresel kuraklık". O ne zengin dinler, ne fakir. Düzenin devamından yana olanlar cehennemin leylim çukuruna yuvarlanacak . Kimi on yıl kaldı diyor; kimi yirmi. Benim gibi bilgi fukarası olanların dışında, batıda yüzlerce düşünce adamı buna işaret ediyor, ama kimin umrunda.

Yooo!... Musa Musa da o kadar uzun boylu değil!

Bence ufaktan bir panik başladı.

Siz ne dersiniz? (Mustafa kutlu-Yeni Şafak)

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Yavrularının da kanatlanıp peşlerinden gelmesi için gölün üzerinde daireler çizmeye başladılar.

Ama küçük kuşların uçma zamanı gelmemişti.

Yuvalarının otları arasından başlarını yana yatırıp, gözlerini kırpıştırarak gökyüzündeki annelerine baktılar.

Anneler orada kalsalar, susuzluktan öleceklerdi.

Gitseler; yavruları orada kalacaktı.

Annelik içgüdüsü ile ölümden kaçma içgüdüleri çatıştı. Gökyüzünde dönüp durdular.

Allı turna sürüsü bir indi kuru göle, bir çıktı gökyüzüne.

Çığlıklar ata ata yavrularını bu erken ve zorunlu göçe çağırdılar, küçük kuşlar ancak bir-iki adım atabildiler, henüz gelişmemiş kanatlarını çırptılar, cılız seslerle yanıt vermeye kalktılar, gökyüzüne doğru ağızlarını açıp kapattılar.

Ama asla uçamadılar.

*

Tuz Gölü’dür burası.

Konya ile on dört il ve ilçenin kanalizasyonunu bu muhteşem göle akıtmak için devletin trilyonlar harcayıp 125 kilometre beton kanal yaptırdığı eşsiz göl...

İnsanoğlunun doğaya karşı ahlaksızlığının ve saygısızlığının en çarpıcı kanıtı olan ve bunu yok olarak ödeyen bir yeryüzü harikası...

Gelişigüzel sulama kanalları ile suyunu bir yandan çekip, öte yandan on dört yerleşimin sanayi atıklarını, fosseptiğini, kirini, pasını bağladıkları Tuz Gölü.

*

Sonra ne oldu bilmiyoruz.

Ortalık karardı, birkaç gün sonra gölün kurumuş kıyılarında çok sayıda yavru kuş buldular Selçuk Üniversitesi Veteriner Fakültesi’nin araştırmacıları.

Anneler gitmiş, yavrular ölmüştü.

Bir köylü, muhabire "Yaşayan bir yavru bizim gölgemizi görünce annesi sandı ki, yiyecek geldi diye birkaç kez ağzını açtı, ama öldü" dedi.

Belki son yavru kuştu...

Ve siz hálá dünyayı kimin ısıttığını, kimin iklimleri bozduğunu, suların neden kesildiğini, bahçelerimizi ve bizi kimin susuz bıraktığını merak ediyorsunuz.

Öyle mi?..

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Bulaşıcı bir hastalık gibi, Amerika'dan bütün dünyaya yayılan tüketim çılgınlığı, Ekonomizm'in sürükleyici gücü haline geldi. İlkesi ilkesizlik olan, açgözlü ve gösteriş tutkunu kitleler, yeni düşünce ve yaşama biçimi Ekonomizm'in omurgasını oluşturuyorlar. Sonu gelmez tüketim ve üretim yarışı sırasında ortaya çıkan, teneke kutular, pet şişeler, plastik torbalar, egzos ve baca gazları, dünyanın fiziksel ve ruhsal dengesini bozarak, bütün canlıların hayatını tehdit ediyorlar.

Ekonomizm'in körüklediği tüketim çılgınlığı içinde, her gün biraz daha tüketmekten başka sorunları olmayan açgözlü insanlar, tokgözlü insanları ekonomik, siyasal ve kültürel hayattan uzaklaştırıyorlar. Açgözlülerin iktidar olduğu ekonomik ve kültürel yapıda, herşey metaekonomik değil, ekonomik kriterlerle belirleniyor. Dağları, denizleri, ovaları, ormanları, gölleri, nehirleri ve herkesin yararlandığı havasıyla, dünya bitmez tükenmez bir ekonomik kaynak deposu olarak görülüyor.

Dünya denizleri, karaları ve kendisini kuşatan hava tabakasıyla birlikte bütün canlılar için tek ve değişmez hayat kaynağıdır. Sonsuzmuşcasına uzanan dünya kaynaklarının canlıların yaşamasına elverişli kısımları, sanıldığından çok daha azdır. “Dünyanın kaynakları sınırsızdır” yanılgısına dayanan Ekonomizm'in değerleri yaygınlık kazandıkça, tüketim çılgınlığı, çevre ve ruh kirlenmesi yeni boyutlar kazanıyor. Dünyanın sınırlı kaynakları, sınırsızmışcasına tüketiliyor.

Ekonomizm'in değerleri, bütün insanlığın ruhunu paslandırdı. Pasın demiri yok etmesi gibi, Ekonomizm de insanlığın ruhunu yok ediyor. Tüketim çılgınlığının verdiği sarhoşlukla, insanlar metaekonomik değerlerden uzaklaştıkça, küresel ısınmanın yol açtığı iklim değişiklikleri hız ve yoğunluk kazanıyor. Küresel ısınmanın tetiklediği iklim değişiklikleri, dünyanın bir kısmını seller altında bırakırken, diğer bir kısmını da, susuzluktan çoraklaştırmaktadır.

Avrupa'da Aydınlanma döneminden bu yana estirilen Postivizm fırtınası içinde, insanlığın bilinci bulandı, kültürü kirlendi, aklı karıştı ve ruhu paslandı. Metaekonomik değerlerin yerine ekonomik değerlerin geçmesi, insanla birlikte iklimi de değiştirdi. Küresel ısınmayla hızlanan iklim değişikliği, bütün dünyayı tehdit etmektedir. Kuzey Kutbu'ndaki buzların erimesi, Avrupa'yı baştan sona sular altında bırakabilir.

Anadolu insanının metaekonomik değerlerinde, bir insanın korunması, bütün insanlığın korunmasıyla bir tutulur. İnsan hayatı ekonomik değil, metaekonomik bir olgudur. Hiçbir ekonomik değer, bir insan hayatının karşılığı değildir.

Nobel Barış Ödülü, küresel ısınmayı gündemde tutmaya çalışan “Küresel Denge, Ekoloji ve İnsan Ruhu” kitabının yazarı Al Gore ve Hükümetler Arasında İklim Değişikliği Paneli, IPCC'ye verildi.

İklim değişikliği ekonomik olmaktan daha çok metaekonomik bir sorundur. Ekonominin ilkeleri gözardı edilebilir. Ancak metaekonominin ilkelerini hiç kimse gözardı edemez.

Yeni bir Nuh'un Gemisi'ne ihtiyaç var.

Sınırlı dünyada sınırsız tüketim olmaz

[email protected]